De journalistiek voert een achterhoedegevecht

Vandaag bericht het AD dat de berg er niet komt. Welke berg doet er nu niet zoveel toe. Initiatiefnemer Thijs Zonneveld zou het idee uit zijn hoofd hebben gezet. Zodra Zonneveld het bericht onder ogen krijgt, ontkracht hij het echter. Het AD heeft het klaarblijkelijk onjuiste bericht nog steeds niet aangepast.

Als nieuwsberichten zo snel achterhaald of zelfs onjuist blijken te zijn, ook nog eens niet worden aangepast en iedereen zijn eigen nieuws kan maken, wat is dan nog de waarde van de journalistiek?

Mooie dingen maken met 140 tekens

Gisteravond las ik deze heerlijke blogpost van Elja. Het gemak waarmee ze haar prachtige punt maakt, voorafgegaan door een heerlijk pakkende en passende inleiding. Fantastisch gewoon. En wat doe je anno 2012 als je iets briljants leest? Dan deel je dat met de rest van de wereld. Want kennis is niet langer macht. Het delen van kennis oftewel curatie, dat is macht anno 2012. Mijn vorige blogpost ging er ook al over.

Maar ik dwaal een beetje af. Ik vat haar blogpost samen met ‘Het gaat om die toppositie, en niet alleen bij Google’. Voor mij de essentie van haar post. Al snel krijg ik een reactie op mijn tweet. Van Elja. Ze vroeg zich af of zij dat had geschreven, ik liet het zo intelligent klinken in 140 tekens…

Jeetje! Wat kunnen we toch mooie dingen maken met 140 tekens, was mijn gedachte. Dat beetje trots geven dat je verdient als je iets briljants maakt. En dat dan meteen weer terug geven aan de ander. Van die simpele dingen in het leven die 2 mensen op 5000 kilometer van elkaar een beetje blijer maken op een gewone vrijdagavond.

Mag ik je Tetten zien?

Het geluid van een vlakke hand die een onzachte aanvaring heeft met mijn wang, gevolgd door een mooie reeks scheldwoorden. Dat is wat ik verwacht als ik deze vraag stel aan een willekeurige schone. Een reeks scheldwoorden waar ik bovendien moeilijk iets tegenin kan brengen. Vooral aan het woord ‘viezerik’ is wellicht geen letter gelogen.

In 2 weken meer dan 50 vrouwen die zonder tegenprestatie hun tetten in je inbox deponeren. Dat klinkt als het paradijs. En het meest opmerkelijke is misschien dat deze vrouwen totaal geen moeite hebben dat hun kussentjes uit de hemel met de hele wereld worden gedeeld. Ik vraag me af wat wij mannen al die tijd verkeerd hebben gedaan dat een vrouw dit nu wel voor elkaar krijgt.

Anyway, ik wil U danken voor het scheppen van de vrouw, het internet en het paradijs dat Social Media heet. Amen.

Tweets uit de tour

In tegenstelling tot bijvoorbeeld het theaterpodium of het tv scherm is social media een podium dat voor iedereen beschikbaar is, zonder uitzonderingen. Beschikbaar voor iedereen van bekende tv-persoonlijkheden, artiesten en sporters tot onbekende ambtenaren, vrijwilligers en werklozen. Hierdoor is meer en ongefilterde informatie beschikbaar van iedereen die gebruik maakt van dat podium. En dat levert erg mooie dingen op, vind ik.

Zo is informatie uit eerste hand, die voorheen alleen voor journalisten beschikbaar was, nu voor iedereen beschikbaar. Hierdoor worden de verhalen van mijn Tourhelden nog mooier en maak ik ook kennis met de mens achter de atleet. Bijvoorbeeld na de tumulteuze etappe van gisteren, die met de vele valpartijen:

http://storify.com/rhrnl/reacties-massale-valpartij-tour-de-france-etappe-6.js

En het leuke van de categorie onbekenden is dat je ook tot de categorie bekenden kan behoren. Al is het maar voor een beperkt publiek. Mocht je dat willen tenminste.

#stophufters

Gisteravond was filmavond. Theo Maassen in de hoofdrol. De telefilm ‘Doodslag’. Een goede film die een beeld schetst van de huidige maatschappij. Een maatschappij waarin hufters de regels bepalen. Een maatschappij die moet worden “terugveroverd op de hufters”, zoals de film begint met een quote van Mark Rutte.

De maatschappij terugveroveren op de hufters. Hoe dan? Het kan écht. Nu hebben we het gereedschap om terug te vechten. Geen wapens of blote vuisten, maar smartphones en computers. Als in de Arabische wereld Facebook het regime van een hufterige dictator omver kan werpen, dan kan Nederland met dit gereedschap een statement maken tegen hufters.

Iedereen heeft nu de mogelijkheid om via Facebook of Twitter de mond open te doen en tegen hufterigheid een eenheid te vormen. Schroom niets. Doe mee! Laat zien dat je het niet accepteert dat een campingeigenaar wordt doodgeschoten vanwege een meningsverschil. Stap op je fruitkistje dat Facebook of Twitter heet en laat je horen! Laat die hufters weten dat deze maatschappij hun gedrag niet accepteert!!

(maar word zelf geen hufter).

Brandgevaar

Afgelopen maand is restaurant Juffrouw Tok in Tiel heropend nadat het vorig jaar was afgebrand. Zo’n brandje, dat kan gebeuren. Niets aan te doen. Deze week werd het nieuwe restaurant weer afgebrand:

http://storify.com/rhrnl/brandgevaar.js?header=false

Ik weet niet welke manier van afbranden gevaarlijker is voor het voortbestaan van het restaurant. De tweede is in ieder geval te voorkomen en te repareren.

Facebook, wat moeten we ermee?

Ieder jaar brengen we meer tijd door op Facebook. Facebook wordt een steeds groter deel van ons leven. We voegen steeds meer informatie toe aan onze Facebook pagina. Tegelijk maken we ons zorgen over onze privacy. Wie kan mijn status updates lezen? Wil ik dat die mensen mijn status updates kunnen lezen? Met andere woorden, is Facebook geschikt voor het doel waarvoor wij het gebruiken?

Iedereen die Facebook gebruikt zou eigenlijk verplicht de film ‘The Social Network’ moeten kijken. Deze film laat op een vermakelijke manier zien wat Facebook precies is. Dit is noodzakelijk om te begrijpen waarom Facebook is zoals het is en waarom Facebook bijvoorbeeld altijd problemen heeft met privacy instellingen. Het verhaal van Facebook kort samengevat, gaat als volgt:

Het verhaal van Facebook begint met de favoriete bezigheid van mannelijke studenten: het beoordelen van de looks van de vrouwelijke studenten. Zo ook op Harvard University. Een eerstejaars Harvard student besluit in 2003 hier een digitale versie van te maken en noemt dit FaceMash. De foto’s verkrijgt deze student door in te breken in de intranetten van verschillende studentenhuizen binnen Harvard. Een paar dagen later wordt FaceMash door het universiteitsbestuur offline gehaald, niet alleen vanwege de gestolen foto’s, maar ook omdat de website het netwerk van de universiteit overbelast. In een paar dagen is FaceMash superpopulair geworden.

Na de berisping door het universiteitsbestuur besluit Mark Zuckerberg, zoals de student heet, het anders aan te pakken. Hij bouwt een nieuwe website en in plaats van de foto’s te stelen, bouwt hij een platform waar studenten zelf hun foto kunnen publiceren. Eigenlijk geeft Zuckerberg zijn gebruikers de mogelijkheid om een digitale collage van zichzelf te maken. Deze website noemt hij The Facebook en is het begin van de website die wij nu massaal gebruiken.

FacebookThe Facebook is in eerste instantie bedoeld om informatie te vinden over mensen op je school en in je klas. Daarnaast legt het de structuur van je vriendennetwerk vast en is het mogelijk om inzicht te krijgen wie de vrienden van je vrienden zijn. Het grote doel is je eigen netwerk vergroten. Om dat te bereiken is The Facebook zodanig gebouwd dat het informatie zo snel mogelijk te verspreidt onder zo veel mogelijk andere mensen. Voor veel Harvard studenten vervult dit een behoefte en zij sluiten zich aan.

Het woordje The verdwijnt en Facebook wordt opengesteld voor mensen buiten Harvard. Meer mensen gaan Facebook gebruiken waardoor het publiek van Facebook verandert. In eerste instantie sluiten meer mensen zich aan die ook hun sociale netwerk willen vergroten. Later wordt Facebook zo populair dat ook mensen die op de hoogte willen blijven van de ontwikkelingen in het leven van hun vrienden die al op Facebook zitten, zich aansluiten.

Deze mensen gaan ook hun eigen leven delen op Facebook, om hun vrienden te informeren. Ongemerkt vervult Facebook hierdoor een heel andere behoefte dan het doel waarvoor het ooit is gebouwd. Het informeren van vrienden is immers een heel ander doel dan het vergroten van je sociale netwerk. Ik zie dan ook vanalles voorbij komen op Facebook. Van foto’s van baby’s en halfnaakte kinderen tot de status van de depressie waarin een Facebook gebruiker zich bevindt. Misschien leuke informatie voor je vrienden, maar als je een collage van jezelf maakt die wordt tentoongesteld aan de hele wereld, zou je dit er dan ook in zetten?

Waarschijnlijk niet. Je wilt deze informatie delen met vrienden en niet met de rest van de wereld. Dus is Facebook niet de juiste plek om deze informatie te delen. Ok, dit is te voorkomen door het juist instellen van de privacy instellingen maar bovenstaande verklaart ook waarom Facebook pas na grote druk de privacy instellingen heeft aangepast.

Ondanks dat blijft het probleem dat Facebook 2 groepen tevreden moet houden: Mensen die op Facebook hun sociale netwerk proberen te vergroten, daarbij zoveel mogelijk berichten van anderen willen lezen en daarbij moeten slalommen om foto’s van spelende kinderen waarvan de ouders hun vrienden willen informeren en tegelijk worstelen met het gebrek aan privacy binnen Facebook. Het is duidelijk dat beide doelen niet zijn te realiseren binnen één netwerk.

Wat is dan wel de juiste plek om ontwikkelingen in je leven te delen? Het antwoord ligt wellicht dichterbij dan je denkt: Twitter. De oude slogan van Twitter is immers ‘Share your interests’. Veel mensen begrijpen niet dat mensen hun dagelijks leven delen met de hele wereld op Twitter maar doen dit ondertussen wel op Facebook. Dat begrijp ik dan weer niet. Bovendien heeft Twitter veel eenvoudigere privacy settings. Er zijn 2 opties: Deel alles met iedereen of deel alles alleen met je volgers (vrienden). Laat dat laatste nou net zijn waar Facebook gebruikers die worstelen met privacy naar op zoek zijn.

Eigenlijk sluit Facebook dus niet meer aan bij de manier waarop het door veel mensen wordt gebruikt. De vraag is of Facebook dat probleem op moet lossen door het afschermen van de privacy, of dat de gebruikers Facebook eindelijk weer eens moeten gebruiken waarvoor het is bedoeld: Het vergroten van je sociale netwerk. Wat mij betreft dat laatste. Dus alle privacy instellingen weer zover mogelijk open, en als je dingen met een beperkte groep wilt delen, ga dan op zoek naar tools die daar beter voor geschikt zijn, zoals Twitter.

Blogpraat

Gisteravond heb ik voor het eerst de twitterchat #blogpraat gevolgd. Iedere maandagavond van 20:00 uur tot 21:00 uur worden aan de hand van @elja1op1, die overigens aan de andere kant van de wereld zit, verschillende onderwerpen besproken. Ik vind twitter niet het ideale medium voor een chat omdat je je volgers gaat spammen met iets waar ze hoogstwaarschijnlijk geen interesse in hebben maar meelezen was erg leuk, herkenbaar en inspirerend. Hier een selectie van de beste tweets uit de blogpraat van gisteravond (en natuurlijk de tip om de blogs van deze tweeps te gaan volgen):

http://storify.com/rhrnl/blogpraat.js

Twitterconcepten voor bedrijven: 5 valkuilen

Gisteren blogde ik over de worsteling van RTL met Social Media bij hun #rtltweetweek concept. Vandaag een verdere uitleg over die valkuilen (2 en 3) en nog 3 andere valkuilen van Twitter.

 

 1.       Twitter doen in plaats van meedoen op Twitter.

Ja, wij doen ook Twitter. We hebben een account waarop we regelmatig berichten posten. We volgen andere accounts binnen onze branche en we reageren op mensen die ons benaderen. Dan doe je inderdaad Twitter. Je doet Twitter zoals je reclameborden gebruikt om je boodschap over te brengen. En je doet twitter zoals je klantcontactcentrum telefoontjes, mails of post beantwoordt.

Maar Twitter is geen reclamebord waarop een bedrijf alleen maar een uiting de wereld in kan slingeren. Twitter is meer. Twitter is ook geen manier waarop mensen contact zoeken met een bedrijf. Twitter is voor iedereen een reclamebord. Een reclamebord dat ruimte biedt voor iedereen. Niet alleen voor jouw bedrijf. Twitter is voor iedereen een manier om een uiting de wereld in te slingeren. Tweeps zoeken geen contact, ze geven hun mening. En bij voorkeur doen ze dat zonder daarbij even de juiste accountnaam van het klantcontactcentrum op te zoeken.

Op de homepage van Twitter staat: “Find out what’s happening, right now…” Dát is Twitter. Wat een bedrijf zelf te vertellen heeft, is maar een heel klein gedeelte van het geheel. Veel groter is wat anderen over dat bedrijf zeggen. Misschien is dat iets positief dat het bedrijf wilt delen met anderen. Wellicht is dat negatief. Een kans die een bedrijf wilt grijpen om dingen te verbeteren. Pas als een bedrijf weet wat er over haar wordt gezegd en daarop gaat reageren doe het mee op Twitter.

KLM is een voorbeeld van meedoen op Twitter in plaats van Twitter doen. Twitter maar eens dat je het #klote vindt dat je je vlucht van #klm hebt gemist. Je krijgt meteen (of als ze het druk hebben binnen een uur) reactie van KLM zelf.

2.       Gebruik van meerdere accounts

Het is heel aantrekkelijk om voor ieder product, campagne of wat dan ook een apart account aan te maken. Net als dat voor ieder product of campagne een nieuwe reclameposter wordt gemaakt. Gebruik op Twitter 1 account, voor alles. Niet alleen omdat bij het opstarten van een nieuw account opnieuw moet worden begonnen met het kweken van volgers maar omdat de som van alle tweets de identiteit van een bedrijf is. Tweeps zijn niet geïnteresseerd in een product of campagne. Ze zijn geïnteresseerd in de identiteit van het bedrijf. Ze willen weten wat er nog meer zit achter dat ene product of campagne.

3.       Behouden van controle

Het grootste gedeelte van wat zich afspeelt rondom een bedrijf op Twitter ligt buiten de controle van dat bedrijf. Probeer dit dan ook niet te controleren. Dat lukt toch niet. Er invloed op uitoefenen kan wel. Door snel te reageren. Op de homepage van Twitter staat:“Find out what’s happening, right now…” En right now is ook echt right now. Niet 1 minuut geleden maar right now. Dan is er dus geen tijd om uitgebreid na te denken wat men gaat doen. Er moet meteen iets gebeuren. Leg de beslissing van wat te doen dan ook bij degene die achter de knoppen zit. En niet in een praatgroepje.

Laat daarnaast werknemers op eigen titel deelnemen en beperk dit niet. Werknemers bouwen een eigen volgersgroep op die net iets ander is dan die van het bedrijf omdat ze net een andere identiteit hebben. Interessante tweets van werknemers kunnen door het bedrijfsaccount worden gedeeld met de volgers van het bedrijf zelf. Spreek wel heel goed met elkaar af wat ‘not done’ is op Twitter in relatie met het bedrijf.  Een bedrijf dat dit heel goed doet is Radio 3FM, waar naast het account @3fm ook iedere DJ zijn eigen account heeft.

4.       Niet, ongelukkig of misbruiken van #hashtags

Gebruik een #hashtag voor het onderwerp en emotie van een tweet. Omdat hashtags een andere kleur krijgen zijn deze gemakkelijk te herkennen. Ik lees die eerst om te bepalen of een tweet interessant is. Misbruik hashtags niet om aandacht voor tweets te krijgen. Als je niets te melden hebt op vrijdagavond over The Voice of Holland, gebruik dan ook #tvoh niet om toch de boodschap onder de aandacht te brengen in het trending topic op dat moment. Dit wekt alleen maar aversie tegen de identiteit op.

Denk ook goed na over te gebruiken hashtags. McDonalds gebruikte laatst #McDstories. Er zijn genoeg McDonalds stories te vertellen maar de meeste stories over McDonalds zijn anders dan de stories van McDonalds. Zo werd #McDstories trending topic op een andere manier dan McDonalds het had bedoeld.

5.       Overladen met informatie

Meld alleen iets als het relevant genoeg is om het te melden. Ga niet tweeten om ‘right now’ onder de aandacht te komen. Tweeps zijn op zoek naar interessante, relevante informatie. Past je boodschap niet in 140 tekens? Dan is de boodschap niet geschikt voor Twitter. Ga het ook niet spreiden over meerdere tweets. Bij te veel oninteressante, irrelevante informatie weten de meeste tweeps het unfollow knopje wel te vinden. Overigens is het aantal volgers net als het aantal tweets, zeker in het begin, totaal niet belangrijk. Dingen weggeven om retweets of volgers te krijgen is dan ook een no-go. Dit gaat ten koste van de authentieke identiteit. Als die in orde is, dan komen die volgers vanzelf.