Tag archief: IBAParkstad

Park

‘Willen we in Heerlen meer groen, of missen we de stedelijkheid?’ Met deze stelling in Vlaams accent sloot Marlies van Kantoor Contour de hekkenwandeling waar we zojuist aan hadden deelgenomen af. Vanuit het kantoor liepen we een ronde door het park achter de flats aan de Apollolaan, de APG tuin en via het Burgemeester de Hesselleplein en het Tempsplein over het Pancratiusplein naar het Betaplein, waar we over een hek klommen naar Klein Vaticaan om achter het Savelbergklooster de wandeling te beëindigen.

Tijdens deze wandeling door de omgeving van het centrum hadden we veel groen gezien. Groen dat altijd is afgesloten met een hek, groen waar het hek soms open staat en groen waar het hek altijd open staat of groen dat niet eens is afgesloten met een hek. Maar wat we vooral niet zagen waren mensen, op de feestzitters en BMX’ers op het Pancratiusplein en een paar buurtbewoners die gezellig stonden te borrelen op het De Hesselleplein na.

Central Park
In Klein Vaticaan dacht ik nog even na over de stelling van Marlies. De roep om een park in onze stad wordt steeds luider. Steeds meer mensen komen erachter dat in Central Park geen park komt, maar huizen. Zelf roep ik ook regelmatig dat ik ook graag een park in de stad zou willen zien. Iemand verdacht mij ervan dat ik dat alleen maar deed om een steen in het water te gooien en te zien hoe groot de golven zouden zijn. Bij deze beken ik op deze aantijging volledige schuld, want dat is precies mijn intentie. Door het matige verwachtingsmanagement van IBA en een park te beloven waar huizen worden gebouwd, is er ein-de-lijk een grote groep Heerlenaren die zich op een positieve manier bemoeit met de ontwikkelingen in de stad. Ik vind dat een heel goede ontwikkeling waar veel meer mee zou moeten gebeuren. In plaats van dat gemeente en IBA onverstoorbaar blijven steggelen over het concessiecontourenplan, mag daarnaast ook wel wat meer worden geluisterd naar de inwoners, vind ik.

En dat hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn.

Echt niet. Lees het maar op ‘Ik ben in Heerlen, wat nu?!’.

I luv Heerlen

Soms denk ik dus: ‘Wat moet het eigenlijk worden?’ Blijkbaar ben ik daarin niet de enige. Het zijn de momenten waarop een net vertrokken vastgoedmiljonair in café Pelt een geel hesje aantrekt. Om duidelijk te maken dat het klimaat voor vastgoedmiljonairs in Heerlen toch wel veel beter zou kunnen. Alsof een huilend rijkeluiskind wel snoep zou krijgen bij de voedselbank.

Of van die dagen waarop je leest dat die politieke partij die De Nieuwe Nor liever de nek omdraait dan uitbreidt, vooraan staat om Mt. Atlas te feliciteren dat ze de jubileumeditie van Pinkpop mogen openen. Alsof Johan Derksen vooraan staat te springen om Wilfred Genée te feliciteren dat hij net uit de kast is gekomen…

Of zo’n moment dat IBA met een concessieplan voor de Schinkel komt. Alsof je je favoriete broodje bestelt bij de Subway en de ‘sandwich artist’ aan de andere kant van de balie zegt dat het Honey Oat brood op is en vraagt of het ook een sesambrood mag zijn. En dat je jezelf dan ook nog ‘ja, dat is goed’ hoort zeggen. Wat nou ‘Ja is goed?’. Dat is helemaal niet goed. Het is gewoon zwaar klote dat er geen Honey Oat brood meer is. Je favoriete Sub is altijd met Honey Oat brood en zeker niet met sesambrood. Dat je dan even later je net niet favoriete broodje zit te eten en denkt ‘wat een ruk concessie is dit.’

Blijkbaar ligt voor IBA de lat dus ondertussen zo laag dat het niet zo veel meer uitmaakt of het originele plan of een willekeurig concessieplan wordt gerealiseerd. Zo makkelijk laten ze hun eigen (overigens matige) plannen varen. Als er maar iets is dat ze in 2020 kunnen laten zien. IBA directeur Kelly Regterschot laat zich als een gereïncarneerde Hub de Sloper voor het karretje spannen van vastgoedinvesteerders als partijgenoot Mark Rutte voor de kar van Shell en Unilever. Volgens mij zit dat gewoon in de champagne die ze op die VVD feestjes naar binnen gieten. Als je daar maar genoeg van drinkt ga je na verloop van tijd vanzelf dit soort dingen doen. Gelukkig heeft Heerlen wethouder SPeter van Zutphen, die ervoor zorgt dat in het Schinkelkwartier iets komt waar meer mensen gelukkig van worden dan alleen een vastgoedinvesteerder en een wannabe VVD bobo.

Daarentegen zijn er gelukkig ook die momenten dat de 5e editie van de ENNE verschijnt. Of dat iemand in grote lichtgevende letters I ❤ Heerlen op het Pancratiusplein zet. In Amsterdam hebben ze die letters net weggedaan, dus dan kan het in Heerlen nog net. Volgens mij verkopen ze die letters ook bij Xenos en Action. Ze liggen naast de andere artikelen met onbeduidende teksten als ‘Home is where the heart is’, ‘Sweet dreams’ en ‘Enjoy every moment of life’. Teksten die zonder context inhoudsloos zijn en daardoor iedereen gelukkig kunnen maken. Zo symboliseren die letters…

Wat symboliseren die letters? Lees het laatste stukje van deze column op ‘Ik ben in Heerlen, wat nu?!’. 

‘Ook De Worstenhemel wordt IBA Parkstad stage’

De Worstenhemel is Parkstad en Parkstad is De Worstenhemel. Bij het
optreden van Lotte Walda tijdens de Voorjaarsmarkt eerder dit jaar, is
gebleken dat dit deel van het winkelgebied van Heerlen jaarlijks
duizenden unieke bezoekers kan trekken. Daarmee kan de Worstenhemel
gezien worden als een succesvol voorbeeld van hoe de Parkstadregio kan
transformeren. Van lelijke worstenkraam naar open podium, van winkelen
naar vrijetijdsbesteding, van kansarm naar kansrijk. De Worstenhemel
geeft Parkstad het vertrouwen en de trots die het zo hard nodig heeft.
Daarmee past De Worstenhemel perfect binnen IBA Parkstad en haar doelen;
als platform, maar ook zeker als voorbeeld om trots op te zijn.

Trots op Parkstad!

Één van de belangrijke thema’s van IBA is “Parkstad neemt initiatief”.
Eerst noemden we dat “Activating the mental space”, maar niemand begreep
wat we hiermee bedoelden. Binnen dit thema is het versterken van de
streekidentiteit een belangrijke doelsteling. Net als Pinkpop, het meest
succesvolle popfestival van ons land, heeft De Worstenhemal alles waar
Parkstad trots op is. Het ‘belichaamt’ een nieuw zelfvertrouwen van
Parkstad; een regio om trots op te zijn.

IBA en De Worstenhemel

De reputatie van het podium, de locatie in Parkstad en de bijzondere
mix van publiek uit Parkstad maar ook van ver daarbuiten, maakt een
samenwerking van IBA met De Worstenhemel waardevol. Niet in de laatste
plaats omdat via De Worstenhemel de jongerendoelgroep wordt bereikt. Dit
is juist de doelgroep die medebepalend is voor het bereiken van de
doelstellingen van IBA. Bij De Worstenhemel kan de nieuwsgierigheid
binnen deze jeugdige doelgroep worden geprikkeld, door hen kennis te
laten maken met initiatieven als Parkstad Popstad (talentontwikkeling)
en het IBA-project ‘de Muziekboulevard’ (de opwaardering van poppodium
Nieuwe Nor in Heerlen). Daarnaast presenteren initiatieven, waarvan
niemand begrijpt wat ze met IBA te maken hebben, zoals “Bewoners maken
Parkstad” en “Bovengronds” zich in de omgeving van De Worstenhemel. Deze
initiatieven dagen de bewoners van de regio uit om actief mee te doen
met IBA, door nog meer (kleine) projecten aan te dragen die de directe
leefomgeving verbeteren en IBA toch nog succesvol maken. Om de
doelstellingen te halen is het voor IBA Parkstad in deze fase immers
makkelijker om aan te sluiten bij alle initiatieven die zich al
enigszins hebben bewezen, dan zich te richten op de reeds aangedragen
initiatieven die nog helemaal zelf ontwikkeld moeten worden.

Dit is een column ‘geschreven’ voor Ik ben in Heerlen, WAT NU?!. Of ja geschreven, de tekst is eerder gekopieerd van een IBA nieuwsbericht. Ik heb alleen overal het woord ‘Pinkpop’ vervangen door ‘Worstenhemel’, want eigenlijk slaat het helemaal nergens op dat IBA Parkstad Pinkpop sponsort
van onze belastingcenten.

Eindejaarsafrekening 2017: Een beetje meer Urban?

Nog even en dan zit 2017 er weer op. Vantevoren wisten we al dat het
lastig zou worden om 2016 te overtreffen: Heerlen als evenementenstad
van het jaar, de opening van het Maankwartier, een dikke Muralfittie en
een bidbook vol Urban ambities. Hoe ga je dat een jaar later in
vredesnaam overtreffen? Nou… Het was weer een jaartje hoor!

Fusieperikelen

Laten we beginnen met de fusieperikelen. Heel wat stappen zijn dit
jaar gezet om onze stad in Nederland weer mee te laten tellen. Het was
de bedoeling dat dit ten koste zou gaan van Landgraaf, maar daar waren
ze zelf als eerste begonnen. Dat ze daarna hevig terugkrabbelden hebben
we in Heerlen geen boodschap aan. Over een paar jaar praat niemand er
meer over, vraag maar eens in Hoensbroek.

Het werd uiteindelijk een welles nietjes spelletje, met meest
hilarische aspect dat het Landgraafse twijfelvirus spontaan Brunssum
infecteerde en ook zij zichzelf opeens onbedoeld in een fusiediscussie
rommelden waar ze helemaal niet bij betrokken waren. Nu Kerkrade,
Voerendaal en Simpelveld nog. Wat dat betreft pakken Nuth, Schinnen en
Onderbanken het beter aan. Om te oefenen voor het echte werk zijn die
alvast een voorfusie aangegaan.

Een nieuwe minister dacht er net zo over, blies uiteindelijk de fusie
met Landgraaf af en adviseerde om meteen voor het echte werk te gaan:
Eén grote Parkstad gemeente. Dus ook in het jaar dat voor ons ligt
kunnen we ons tijdens de campagnes voor de gemeenteraadsverkiezingen
weer lekker vermaken met fusieperikelen.

Wil je ook weten hoe het in 2017 ging met de urbanisatiedrang, evenementen, streetart, het Maankwartier, IBA Parkstad en nog veel meer? Lees dan de hele eindejaarsafrekening op Ik ben in Heerlen, WAT NU?!

Spiegelen in de Promenade

Het mooiste stukje van Heerlen is misschien wel de Promenade. Ik weet
het, je hebt mij na deze eerste zin waarschijnlijk al voor gek
verklaard. Toch is het echt zo. Ik houd echt van onze Promenade. Het is
de mooiste straat van Heerlen en de spiegel van onze stad. Een spiegel
die soms een aantal jaar achter ligt op de werkelijkheid, maar altijd
weerspiegelt het beeld van onze stad in de Promenade.

De Heerlense boulevard werd in 1960 aangelegd, precies het moment
waarop de welvaart in Heerlen haar hoogtepunt bereikte. Het geld rolde
letterlijk door de Saroleastraat. Maar deze winkelstraat was natuurlijk
niet te vergelijken met de Champs Elysées in Parijs en de Kurfürstendam
in Berlijn. Om een beetje mee te doen moest Heerlen ook een ‘modern
boulevardachtig voetgangersgebied’ hebben. Als voorbeeld werd gekeken
naar de Lijnbaan in die andere welvarende stad in Nederland, Rotterdam.
Je ziet de overeenkomsten duidelijk aan de karakteristieke lange
luifels.

In de jaren ’80 weerspiegelde de Promenade de werkelijkheid van de
jaren ervoor. Regelmatig kwam ik er, aan de hand van mijn oma. We
begonnen bovenaan bij de kiosken met een ijsje of een wafel. Of allebei,
dat wilde ook wel eens gebeuren. Daarna liepen we ‘windowshoppend’ de
Promenade af. En dat duurde even, want de Promenade had nogal wat
etalages. Windowshoppen kon namelijk niet alleen bij de winkeletalages,
waar de winkeliers toen nog ware kunstwerken van maakten, maar ook bij
eilandetalages. Dit waren etalages die als het ware midden op straat
stonden en rondom bekeken konden, of nee móesten, worden. Op latere
leeftijd zag ik dat ze in Berlijn en Parijs ook van deze eilandetalages
hebben.

Het hoogtepunt van de Promenade was natuurlijk de speelgoedwinkel
halverweg het tweede deel aan de linkerkant.  Het duurde echter even
voordat je daar was. Want naast de etalages was er nog veel meer te zien
op de Promenade. De bloemen in de mooie perkjes, gekke kunstwerken,
fijne speelplekken en een waterval met een muur waar je overheen móest
lopen. Mijn favoriet was die gekke kuil met die kegel in het midden.
Daar kon je samen met de andere kinderen heerlijk doorheen rennen
terwijl ouders en andere oma’s op één van de vele bankjes met elkaar een
gesprek aanknoopten. In die tijd was de Promenade een heerlijke plek om
net wat langer te blijven hangen.

Enkele jaren later bleek dat juist niet meer de bedoeling te zijn.
Onder de noemer ‘Operatie Hartslag’ werden alle plekken waar het prettig
was om een beetje langer te verblijven, uit het straatbeeld verwijderd.
Doorlopen was het nieuwe zitten. Ook de Promenade werd heringericht.
Alle frivoliteiten verdwenen en er kwamen 4 blokkendozen voor in de
plaats. Opnieuw zag Heerlen zichzelf weerspiegeld in de Promenade.

Binnenkort gaat de Promenade weer op de schop. Wat ik daarvan vind? Lees de hele column op Ik ben in Heerlen, WAT NU?!


Kantoor Contour

Deze column vond ik enkele weken later uitgeprint terug in Kantoor Contour, een initiatief van de gemeente Heerlen uitgevoerd door Dear Hunter om samen met de inwoners de ideeën voor de herinrichting van de Promenade uit te proberen.


Krimplezing

Ook las Maurice Hermans een gedeelte van deze column voor tijdens zijn NEIMED Krimplezing 2017: Toekomstperspectieven voor de ontgroeiende stad.


Update Augustus 2018:

De afbraak van het huidige Schinkelkwartier is begonnen, maar alle ontwikkelingsplannen zijn voorlopig stopgezet. Na de sloop zal op het braakliggende terrein gras worden gezaaid.