Park

‘Willen we in Heerlen meer groen, of missen we de stedelijkheid?’ Met deze stelling in Vlaams accent sloot Marlies van Kantoor Contour de hekkenwandeling waar we zojuist aan hadden deelgenomen af. Vanuit het kantoor liepen we een ronde door het park achter de flats aan de Apollolaan, de APG tuin en via het Burgemeester de Hesselleplein en het Tempsplein over het Pancratiusplein naar het Betaplein, waar we over een hek klommen naar Klein Vaticaan om achter het Savelbergklooster de wandeling te beëindigen.

Tijdens deze wandeling door de omgeving van het centrum hadden we veel groen gezien. Groen dat altijd is afgesloten met een hek, groen waar het hek soms open staat en groen waar het hek altijd open staat of groen dat niet eens is afgesloten met een hek. Maar wat we vooral niet zagen waren mensen, op de feestzitters en BMX’ers op het Pancratiusplein en een paar buurtbewoners die gezellig stonden te borrelen op het De Hesselleplein na.

Central Park
In Klein Vaticaan dacht ik nog even na over de stelling van Marlies. De roep om een park in onze stad wordt steeds luider. Steeds meer mensen komen erachter dat in Central Park geen park komt, maar huizen. Zelf roep ik ook regelmatig dat ik ook graag een park in de stad zou willen zien. Iemand verdacht mij ervan dat ik dat alleen maar deed om een steen in het water te gooien en te zien hoe groot de golven zouden zijn. Bij deze beken ik op deze aantijging volledige schuld, want dat is precies mijn intentie. Door het matige verwachtingsmanagement van IBA en een park te beloven waar huizen worden gebouwd, is er ein-de-lijk een grote groep Heerlenaren die zich op een positieve manier bemoeit met de ontwikkelingen in de stad. Ik vind dat een heel goede ontwikkeling waar veel meer mee zou moeten gebeuren. In plaats van dat gemeente en IBA onverstoorbaar blijven steggelen over het concessiecontourenplan, mag daarnaast ook wel wat meer worden geluisterd naar de inwoners, vind ik.

En dat hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn.

Echt niet. Lees het maar op ‘Ik ben in Heerlen, wat nu?!’.

I luv Heerlen

Soms denk ik dus: ‘Wat moet het eigenlijk worden?’ Blijkbaar ben ik daarin niet de enige. Het zijn de momenten waarop een net vertrokken vastgoedmiljonair in café Pelt een geel hesje aantrekt. Om duidelijk te maken dat het klimaat voor vastgoedmiljonairs in Heerlen toch wel veel beter zou kunnen. Alsof een huilend rijkeluiskind wel snoep zou krijgen bij de voedselbank.

Of van die dagen waarop je leest dat die politieke partij die De Nieuwe Nor liever de nek omdraait dan uitbreidt, vooraan staat om Mt. Atlas te feliciteren dat ze de jubileumeditie van Pinkpop mogen openen. Alsof Johan Derksen vooraan staat te springen om Wilfred Genée te feliciteren dat hij net uit de kast is gekomen…

Of zo’n moment dat IBA met een concessieplan voor de Schinkel komt. Alsof je je favoriete broodje bestelt bij de Subway en de ‘sandwich artist’ aan de andere kant van de balie zegt dat het Honey Oat brood op is en vraagt of het ook een sesambrood mag zijn. En dat je jezelf dan ook nog ‘ja, dat is goed’ hoort zeggen. Wat nou ‘Ja is goed?’. Dat is helemaal niet goed. Het is gewoon zwaar klote dat er geen Honey Oat brood meer is. Je favoriete Sub is altijd met Honey Oat brood en zeker niet met sesambrood. Dat je dan even later je net niet favoriete broodje zit te eten en denkt ‘wat een ruk concessie is dit.’

Blijkbaar ligt voor IBA de lat dus ondertussen zo laag dat het niet zo veel meer uitmaakt of het originele plan of een willekeurig concessieplan wordt gerealiseerd. Zo makkelijk laten ze hun eigen (overigens matige) plannen varen. Als er maar iets is dat ze in 2020 kunnen laten zien. IBA directeur Kelly Regterschot laat zich als een gereïncarneerde Hub de Sloper voor het karretje spannen van vastgoedinvesteerders als partijgenoot Mark Rutte voor de kar van Shell en Unilever. Volgens mij zit dat gewoon in de champagne die ze op die VVD feestjes naar binnen gieten. Als je daar maar genoeg van drinkt ga je na verloop van tijd vanzelf dit soort dingen doen. Gelukkig heeft Heerlen wethouder SPeter van Zutphen, die ervoor zorgt dat in het Schinkelkwartier iets komt waar meer mensen gelukkig van worden dan alleen een vastgoedinvesteerder en een wannabe VVD bobo.

Daarentegen zijn er gelukkig ook die momenten dat de 5e editie van de ENNE verschijnt. Of dat iemand in grote lichtgevende letters I ❤ Heerlen op het Pancratiusplein zet. In Amsterdam hebben ze die letters net weggedaan, dus dan kan het in Heerlen nog net. Volgens mij verkopen ze die letters ook bij Xenos en Action. Ze liggen naast de andere artikelen met onbeduidende teksten als ‘Home is where the heart is’, ‘Sweet dreams’ en ‘Enjoy every moment of life’. Teksten die zonder context inhoudsloos zijn en daardoor iedereen gelukkig kunnen maken. Zo symboliseren die letters…

Wat symboliseren die letters? Lees het laatste stukje van deze column op ‘Ik ben in Heerlen, wat nu?!’.