‘Willen we in Heerlen meer groen, of missen we de stedelijkheid?’ Met deze stelling in Vlaams accent sloot Marlies van Kantoor Contour de hekkenwandeling waar we zojuist aan hadden deelgenomen af. Vanuit het kantoor liepen we een ronde door het park achter de flats aan de Apollolaan, de APG tuin en via het Burgemeester de Hesselleplein en het Tempsplein over het Pancratiusplein naar het Betaplein, waar we over een hek klommen naar Klein Vaticaan om achter het Savelbergklooster de wandeling te beëindigen.
Tijdens deze wandeling door de omgeving van het centrum hadden we veel groen gezien. Groen dat altijd is afgesloten met een hek, groen waar het hek soms open staat en groen waar het hek altijd open staat of groen dat niet eens is afgesloten met een hek. Maar wat we vooral niet zagen waren mensen, op de feestzitters en BMX’ers op het Pancratiusplein en een paar buurtbewoners die gezellig stonden te borrelen op het De Hesselleplein na.
Central Park
In Klein Vaticaan dacht ik nog even na over de stelling van Marlies. De roep om een park in onze stad wordt steeds luider. Steeds meer mensen komen erachter dat in Central Park geen park komt, maar huizen. Zelf roep ik ook regelmatig dat ik ook graag een park in de stad zou willen zien. Iemand verdacht mij ervan dat ik dat alleen maar deed om een steen in het water te gooien en te zien hoe groot de golven zouden zijn. Bij deze beken ik op deze aantijging volledige schuld, want dat is precies mijn intentie. Door het matige verwachtingsmanagement van IBA en een park te beloven waar huizen worden gebouwd, is er ein-de-lijk een grote groep Heerlenaren die zich op een positieve manier bemoeit met de ontwikkelingen in de stad. Ik vind dat een heel goede ontwikkeling waar veel meer mee zou moeten gebeuren. In plaats van dat gemeente en IBA onverstoorbaar blijven steggelen over het concessiecontourenplan, mag daarnaast ook wel wat meer worden geluisterd naar de inwoners, vind ik.
En dat hoeft helemaal niet zo moeilijk te zijn.
Rik Mertens 