Promenadepark: Op eenheidsworst zit Heerlen niet te wachten

“Als mensen over 50 jaar naar de gebouwen in het Schinkelkwadrant kijken, wil ik dat ze zeggen dat ze typisch zijn voor de architectuur van die tijd.”

Dit zegt Miriam Jongen in de 6e aflevering over de serie artikelen die het oude en nieuwe erfgoed in Heerlen belicht. Maar zit Heerlen daar ook op te wachten?

Vorige maand publiceerde haar vastgoedbedrijf VOC op promenadepark.nl al de eerste impressies van de bouwplannen voor Schinkel Zuid. Eerder was al gecommuniceerd dat de plannen zouden passen binnen de ‘Heerlense School’. Uit deze impressies blijkt dat door het toevoegen van enkele verwijzingen naar andere gebouwen in Heerlen een poging is gedaan om daaraan invulling te geven. Maar het geven van invulling aan de Heerlense School is daarmee juist níet geslaagd.

Doelstelling van De Heerlense School is het vergroten van de kwaliteit van de bebouwde omgeving. Heerlen heeft een behoorlijke reputatie op het gebied van vooruitstrevende architectuur en de Heerlense School moet ervoor zorgen dat die positie ook in de toekomst behouden blijft. Daarom dwingt De Heerlense School af dat elke nieuwbouw en/of verbouwing zich laat inspireren door de mensen, architectuur en gebouwen die zich daar ooit bevonden.

Als ik naar de impressies voor het Promenadepark kijk, concludeer ik dat dit niet is gebeurd. De Promenade was ooit een winkelstraat van grote allure, één van de modernste van Nederland. Voordat de Promenade werd gerealiseerd bevonden zich aan de Geerstraat ooit fraaie herenhuizen. Dit, en andere gebouwen in de omgeving, zoals het theater en de flats ernaast, geven in de directe omgeving meer dan voldoende context om een nieuw ontwerp op te inspireren. Maar in het ontwerp voor Schinkel Zuid zie ik noch moderne allure, noch de allure van stadse herenhuizen of een aansluiting op de bebouwing rondom het Van Grunsvenplein. Slechts een aantal elementen verwijzen naar een aantal (willekeurige?) andere Heerlense gebouwen. Daarmee is het ontwerp voor Schinkel Zuid totaal niet geïnspireerd op hetgeen zich daar, of in de omgeving, ooit bevond. Dit ontwerp zou net zo goed gebouwd kunnen worden op nieuwbouwlocaties in Almere, Leidsche Rijn of Houten. Sterker nog, het is inderdaad de vinex architectuur die typisch is voor deze tijd. Precies wat Jongen ambieert maar waar we in Heerlen niet op zitten te wachten. En dat is dan ook wat De Heerlense School moet voorkomen.

Heerlense School en Historiserend Bouwen geen synoniemen

Daarnaast beweert Jongen in het artikel in De Limburger dat De Heerlense School synoniem is voor Historiserend Bouwen. Dat is niet waar, de Heerlense School geeft juist heel bewust veel meer ruimte dan alleen Historiserend Bouwen. Nieuwe gebouwen die in Heerlen zijn of worden gerealiseerd, zoals het Maankwartier, het stadskantoor en de in aanbouw zijnde woningen bij Sporthuis Diana, zijn wel heel duidelijk geïnspireerd op hun omgeving zoals de Heerlense School voorschrijft, maar zeker niet ontworpen volgens de principes van Historiserend Bouwen.

Het Maankwartier put onder andere inspiratie uit carréboerderijen en de industriële gebouwen van de ON mijn, het stadskantoor is geïnspireerd op het naastgelegen gemeentehuis en de woningen bij Sporthuis Diana zijn geïnspireerd op de voormalige muziekschool en de Schelmentoren. Door deze ontwerpen, zelfs binnen Heerlen, te verplaatsen, verliezen ze hun context. Dát is voldoen aan de voorwaarden die zijn gesteld binnen De Heerlense School. Bij het Promenadepark zie ik deze contextuele inspiratie (nog) niet.

Daarom roep ik op om de ontwerpers terug te sturen naar de tekentafel, zodat er op Schinkel Zuid voor minimaal de komende 30 jaar wél iets komt dat van waarde is voor Heerlen. En niet iets dat typisch is voor de architectuur van deze tijd en net zo goed in Leidsche Rijn had kunnen staan. Op eenheidsworst zitten we in Heerlen namelijk niet te wachten.

Hemel op aarde

Vanuit het zolderraam zag ik de afgelopen weken de weilanden op de
Kunderberg steeds geler kleuren. De warmte deed het dorre landschap
steeds meer op Toscane lijken. Ook mijn telefoon deed mee en liet mij
steeds mooiere plaatjes van de fraaie Mediterraanse stijl van het
Maankwartier in aanbouw zien. Bijna raakte ik ervan in Italiaanse
vakantiesferen, ware het niet dat ik vrij weinig heb met Italië.

Soms krijg ik het idee dat Toscane voor iedereen de hemel op aarde is
en dat we daar hier met ons Heuvelland en Maankwartier zo dichtbij
mogelijk moeten komen. Zelfs de Woonboulevard deed mee door zich tot
warmste plek van Nederland te laten kronen. Erg warm liep ik er niet
voor. Alleen al als ik het woord Woonboulevard hoor, moet ik verkoeling
gaan zoeken. Hoe vind je tussen al die banken in vredesnaam een bank die
goed past in jouw woonkamer? En dan moet ie ook nog lekker zitten!
Pfff. Niets voor mij hoor.

Laat Zuid-Limburg maar lekker Zuid-Limburg zijn. Ik vind het hier
heerlijk omdat het hier is zoals het is. Geen wannabe Toscane, maar
gewoon Zuid-Limburg. Die enige plek ter wereld waar je op ieder terras
een goed stuk vlaai krijgt en Limburgs bier. Een plek waar een
kunstenaar tussen alle slecht ontworpen vierkante betonnen kolossen
speelt met frivole ronde vormen. Dat ze dat in Italië al járen doen, so
be it. Ik vind het heerlijke Zuid-Limburgse eigenwijsheid.

Slopen

Over vierkante betonnen kolossen gesproken: Dat wordt er nu één
minder. De sloop van de Plu is nu eindelijk begonnen. Maar heb je ook de
reacties onder de aankondiging van de sloop op Facebook gezien?
Leegstand maakt in Heerlen veel tongen los, maar wat de slóóp van een
leegstaand gebouw met mensen doet!

Wat de sloopt van een leegstaand gebouw met de mensen in Heerlen doet, lees je in de volledige column op Ik ben in Heerlen, WAT NU?!

Nieuwe contouren

Holymoly! Het is vrijdagavond en de Bongerd staat stampvol.
Buiten het containerpark willen nog mensen naar binnen, maar niemand kan
er meer bij. Ik denk nog even terug aan vorig jaar: Een troosteloos
kerstmarktje bij ’t Loon en een verdwaalde kerstboom op het
Pancratiusplein. Op die laatste plek is het dit jaar beter geregeld: Er
staat nu een heel dennenwoud! En alsof dat nog niet genoeg is, staat op
de Bongerd ook nog een heel containerdorp. Wat een feest! Blijkbaar kan
dat dus ook allemaal zonder drie Hollanders een week op te sluiten in
een Boels unit.

Ook in Den Haag worden nieuwe contouren geschetst voor onze regio.
Kajsa moest wel even op Google Maps kijken om te zien waar Landgraaf en
Heerlen zich ongeveer bevinden ten opzichte van Stockholm. Tot haar
verbazing verscheen op haar scherm hetzelfde stukje Nederland als een
week eerder, toen ze het dossier van een risicowethouder op haar buro
had. ‘Die twee vliegen sla ik wel in één klap’ dacht ze toen ze het
wetsvoorstel naar de prullenbak verwees.

Welke nieuwe contouren werden er nog meer geschetst? Lees de hele column op Ik ben in Heerlen, WAT NU?!

Spiegelen in de Promenade

Het mooiste stukje van Heerlen is misschien wel de Promenade. Ik weet
het, je hebt mij na deze eerste zin waarschijnlijk al voor gek
verklaard. Toch is het echt zo. Ik houd echt van onze Promenade. Het is
de mooiste straat van Heerlen en de spiegel van onze stad. Een spiegel
die soms een aantal jaar achter ligt op de werkelijkheid, maar altijd
weerspiegelt het beeld van onze stad in de Promenade.

De Heerlense boulevard werd in 1960 aangelegd, precies het moment
waarop de welvaart in Heerlen haar hoogtepunt bereikte. Het geld rolde
letterlijk door de Saroleastraat. Maar deze winkelstraat was natuurlijk
niet te vergelijken met de Champs Elysées in Parijs en de Kurfürstendam
in Berlijn. Om een beetje mee te doen moest Heerlen ook een ‘modern
boulevardachtig voetgangersgebied’ hebben. Als voorbeeld werd gekeken
naar de Lijnbaan in die andere welvarende stad in Nederland, Rotterdam.
Je ziet de overeenkomsten duidelijk aan de karakteristieke lange
luifels.

In de jaren ’80 weerspiegelde de Promenade de werkelijkheid van de
jaren ervoor. Regelmatig kwam ik er, aan de hand van mijn oma. We
begonnen bovenaan bij de kiosken met een ijsje of een wafel. Of allebei,
dat wilde ook wel eens gebeuren. Daarna liepen we ‘windowshoppend’ de
Promenade af. En dat duurde even, want de Promenade had nogal wat
etalages. Windowshoppen kon namelijk niet alleen bij de winkeletalages,
waar de winkeliers toen nog ware kunstwerken van maakten, maar ook bij
eilandetalages. Dit waren etalages die als het ware midden op straat
stonden en rondom bekeken konden, of nee móesten, worden. Op latere
leeftijd zag ik dat ze in Berlijn en Parijs ook van deze eilandetalages
hebben.

Het hoogtepunt van de Promenade was natuurlijk de speelgoedwinkel
halverweg het tweede deel aan de linkerkant.  Het duurde echter even
voordat je daar was. Want naast de etalages was er nog veel meer te zien
op de Promenade. De bloemen in de mooie perkjes, gekke kunstwerken,
fijne speelplekken en een waterval met een muur waar je overheen móest
lopen. Mijn favoriet was die gekke kuil met die kegel in het midden.
Daar kon je samen met de andere kinderen heerlijk doorheen rennen
terwijl ouders en andere oma’s op één van de vele bankjes met elkaar een
gesprek aanknoopten. In die tijd was de Promenade een heerlijke plek om
net wat langer te blijven hangen.

Enkele jaren later bleek dat juist niet meer de bedoeling te zijn.
Onder de noemer ‘Operatie Hartslag’ werden alle plekken waar het prettig
was om een beetje langer te verblijven, uit het straatbeeld verwijderd.
Doorlopen was het nieuwe zitten. Ook de Promenade werd heringericht.
Alle frivoliteiten verdwenen en er kwamen 4 blokkendozen voor in de
plaats. Opnieuw zag Heerlen zichzelf weerspiegeld in de Promenade.

Binnenkort gaat de Promenade weer op de schop. Wat ik daarvan vind? Lees de hele column op Ik ben in Heerlen, WAT NU?!


Kantoor Contour

Deze column vond ik enkele weken later uitgeprint terug in Kantoor Contour, een initiatief van de gemeente Heerlen uitgevoerd door Dear Hunter om samen met de inwoners de ideeën voor de herinrichting van de Promenade uit te proberen.


Krimplezing

Ook las Maurice Hermans een gedeelte van deze column voor tijdens zijn NEIMED Krimplezing 2017: Toekomstperspectieven voor de ontgroeiende stad.


Update Augustus 2018:

De afbraak van het huidige Schinkelkwartier is begonnen, maar alle ontwikkelingsplannen zijn voorlopig stopgezet. Na de sloop zal op het braakliggende terrein gras worden gezaaid.