Op het plein staat een klein huisje. Aan een muur ertegenover hangt een groot doek met 9 foto’s erop. De picknicktafel waaraan wij zitten staat in de schaduw van één van de bomen. Buiten ons twee is er verder niemand op het plein. We praten nog even na over onze bescheiden bruiloft en de opening van Cultura Nova gisteren.
Aan de andere kant van de poort die toegang biedt tot het plein zien we hoe de drukte die Cultura Nova naar de stad brengt voorbij trekt. ‘Vroeger was hier toch de muziekschool, nietwaar?’
Een vriendinnengroepje komt uit de drukte het plein op. Rondom de andere boom die het plein siert is een bank gemaakt, waar de vriendinnenclub op plaats neemt. Een man stapelt een aantal pallets op elkaar. Uit zijn handen ontstaat een klein podium onder het doek met de foto’s. Het broodje saté smaakt prima.
Voorzichtig komen meer mensen het plein op. De foto’s op het doek worden besproken. Het thema is ‘Vakantie in Parkstad’ en een man met een Wikipedia pagina waarop een indrukwekkende lijst bestuurlijke affaires prijkt, kiest uiteindelijk geen winnaar. Blijkbaar is in deze wedstrijd deelnemen belangrijker dan winnen.
Voordat we het plein verlaten snuiven we nog even wat geur op in het huisje. Door de warmte is het een soort geursauna geworden maar het ruikt er erg lekker. Bij de deur vinden we potjes met groen spul die naar het Van Grunsvenplein moeten. Dat plein heeft nu wel een leuk urban park maar het moet toch écht nodig nog verder vergroenen en bovendien komen we er langs, dus we brengen het potje er maar heen.
Terwijl we het Betaplein verlaten constateren we tevreden dat even rustig zitten op een pleintje in Heerlen tegenwoordig geen optie meer is. Voor je het weet loopt het plein vol en gebeurt er vanalles leuks. Op Facebook zag ik zojuist zelfs dat er dit weekend IN HET CENTRUM VAN HEERLEN op straat is gedanst! En het was geen breakdance deze keer… Zoiets heb ik eerder alleen in Cuba gezien.
Met de souplesse van een Heerlense junk uit lang vervlogen tijden zuig ik met een spuit het groene spul uit het potje en injecteer het goedje in het Van Grunsvenplein. Ik bedenk dat het nu echt niet meer leuker moet worden in Heerlen.
Al is het maar omdat we dat niet gewend zijn.
Door een storing in de communicatie is dit artikel eerder dit jaar niet verschenen als gastblog op een andere site.
Rik Mertens 