Vorige maand was ik bij een debatavond in het kader van het Jaar van de Mijnen. Een jongerendebat over de toekomst in en van de Mijnstreek. Eén van de gespreksonderwerpen tijdens die avond was de Koempelmentaliteit.
Wat is Koempelmentaliteit?
Tijdens deze debatavond bleek al snel dat bij jongeren van nu onduidelijk is wat de Koempelmentaliteit precies is. Door velen wordt de Koempelmentaliteit nu gekoppeld aan voetbal. Aan hard werken ook al zijn de omstandigheden moeilijk en zwaar en is de beloning niet groot.
Meer dan hard werken…
Maar Koempelmentaliteit is meer dan dat. Koempelmentaliteit is ook het helpen van anderen.
Dit onderdeel van de koempelmentaliteit, dat ondergronds noodgedwongen ontstond, was ook bovengronds duidelijk aanwezig. Het enorm levendige verenigingsleven in de Mijnstreek leunde er sterk op, maar ook in en om het huis was het in deze regio normaal om elkaar regelmatig een helpende hand toe te steken.
Toekomst of verleden tijd?
Maar is die Koempelmentaliteit nu nog steeds aanwezig in de Mijnstreek? En wat biedt deze voor deze regio unieke mentaliteit in de toekomst? Zelf denk ik dat de Koempelmentaliteit weinig heeft te bieden voor de toekomst. In tegendeel zelfs. Er is zelfs veel te lang gewacht op die helpende hand van een ander. Voor de toekomst zal het moeten komen van zaken als initiatief en creativiteit, iets dat in de regio gelukkig steeds meer wordt ontplooid en gewaardeerd.
Identiteit van de regio
Ondanks dat er wellicht te lang op is geleund, is het mooi om te zien dat de mentaliteit
die deze regio kenmerkt en een eigen identiteit geeft, nog altijd aanwezig is. En dat die mentaliteit nog steeds aanwezig is, heeft de voormalige Mijnstreek vorige week aan heel Nederland laten zien. Laten zien door opnieuw die helpende hand massaal uit te steken.
En dat was heel erg mooi om te zien. Maar laten we er nu vooral voor zorgen dat misschien wel dit mooiste stukje uit de mijnhistorie niet ook verloren gaat. Zoals er al zoveel verloren is gegaan.
Rik Mertens 