Op 11 februari publiceerde Piotr Czerski in een lokale Poolse krant het artikel ‘We, the web kids’. Een manifest over de denkbeelden van een ieder die is opgegroeid met het internet. Hij stelt dat er de afgelopen 15 jaar een generatiekloof is ontstaan door de beschikbaarheid van kabeltelevisie, mobiele telefoons en vooral het internet. Hij stelt dat de generatie die hiermee is opgegroeid op 3 gebieden verschilt met de voorgaande generaties:
1. Waar voorgaande generaties concurreren op het bezit van kennis, weten de webkids dat deze kennis snel en vrij toegankelijk is en concurreren web kids op het gebruik van kennis in plaats van het bezit ervan.
2. Webkids zijn alleen bereid om te betalen voor toegevoegde waarde. Webkids zijn niet bereid om veel te betalen voor zaken die zonder verlies van kwaliteit te delen zijn (muziek, boeken, films etc.).
3. Voor de webkids is de maatschappij een netwerk, geen hiërarchie. Iedereen staat op hetzelfde nivo. Het succes van de interactie hangt er alleen maar van af of de inhoud van onze boodschap als interessant en een antwoord waard wordt beoordeeld. Alles is mogelijk en er is geen begrip voor systemen die dat tegenwerken.
Ik kan het denkbeeld van Piotr wel herkennen. Maar er is 1 kenmerk waar de web kids het meest verschilt van voorgaande generaties: De mogelijkheden om aan te passen aan verandering. Door de technologische vooruitgang en vooral de beschikbaarheid van internet volgen veranderingen elkaar heel snel op. Alleen de generatie die is opgegroeid met deze snelheid van elkaar opvolgende ontwikkelingen beschikt over de capaciteiten om zich op dezelfde snelheid aan te passen en deze veranderingen en deze veranderingen verder door te ontwikkelen.
Webkids weten snel toegang te krijgen tot de juiste kennis en beschikken over mogelijkheden om veel informatie tot zich te nemen. Ze zullen dit gebruiken om de wereld op een nog hoger tempo te veranderen. Het veranderen van industrieën zoals de muziek- en film industrie en de Arabische lente ofwel de Facebook revolutie is pas het begin. Er zijn veel meer industrieën en systemen die op het punt staan om drastisch te worden veranderd.
Vooruit, één voorbeeld dan. Terwijl de auto industrie bezig is om autorijden groen te maken hebben de webkids besloten om alleen nog maar te reizen voor hun plezier. Als het even kan, reizen ze niet. Mensen ontmoeten gebeurt niet meer in real life, het kan immers ook online. Waarvoor heb je dan een auto nodig? Het is veel goedkoper om alleen een auto te bezitten op de momenten dat jij hem nodig hebt. Maar misschien zijn andere manieren van reizen nog veel goedkoper en efficiënter.
Probeer het je eens voor te stellen. In plaats steeds meer auto’s op de weg, juist veel minder. Er is asfalt te veel in plaats van te weinig. Lege kantoorgebouwen want iedereen werkt thuis, of op de derde werkplek om de hoek. Stel je eens voor wat de impact hiervan is op het huidige economische systeem. Projectontwikkelaars die grootschalige kantoorgebouwen ontwikkelen, wegenbouwers, autobouwers. Allemaal bedrijven waar heel snel veel minder behoefte naar is. Het is niet de vraag of de huidige systemen en industrieën er klaar voor zijn. Het is de vraag of ze ermee om weten gaan.
Rik Mertens 