Stel je voor dat we allemaal onze eigen voorkeuren, meningen, associaties en smaken kunnen uitschakelen. Hoe ziet een allochtoon er dan uit? Ziet die er dan hetzelfde uit als nu?
Vorige week struikelde ik toevallig 2 keer over de discussie of etniciteit een rol speelt. Discussies of woorden als ‘allochtoon’ en ‘Arabier’ beledigend zijn. Uiteindelijk zijn we toch allemaal mensen en daarmee gelijk, nietwaar? Waarom dan de etniciteit benoemen?
Etniciteit speelt zeker een rol. Mensen met een andere etnische achtergrond hebben andere gebruiken, normen en waarden. Onze etniciteit bepaalt voor een deel waar we binnen de soort mens van elkaar verschillen. Het maakt ons tot wie we zijn. En gelukkig zijn we niet allemaal hetzelfde, dat zou een saaie boel worden!
Het benoemen van etniciteit schetst een beeld, het zet een situatie in een bepaald perspectief. Soms voegt perspectief iets toe aan een bepaalde situatie, soms ook niet. In dat laatste geval is het benoemen van etniciteit overbodig en kan het zelfs kwetsend zijn.
Maar wat als het wel iets toevoegt? Als we juist willen duiden op die verschillen in gebruiken, normen en waarden? Mogen we een allochtoon dan nog een allochtoon noemen? Of is het woord allochtoon op zichzelf al kwetsend?
Er gaan stemmen op om het woord allochtoon uit het woordenboek te schrappen, omdat het een te negatieve bijsmaak zou hebben. Volgens mij is dat de ogen sluiten voor een probleem of het verplaatsen van een probleem.
Want wat is nou precies een allochtoon? Een allochtoon is een persoon waarvan minimaal 1 ouder in het buitenland is geboren. Daar niets kwetsend aan. Het is de betekenis die jij het woord geeft die kwetsend zou kunnen zijn.
Wat als we allemaal weer dezelfde taal gaan spreken, zonder onze gevoelens erbij te betrekken, zou de wereld er dan opeens heel anders uit zien? Zou een allochtoon dan opeens gewoon weer een allochtoon mogen zijn?
Rik Mertens 