Gisteren zag ik dat er naast de pizzeria in Tiel een nieuwe platenzaak is geopend. Geen platenzaak van een landelijke keten, maar een platenzaak gespecialiseerd in rockmuziek uit de jaren ‘60 en ’70. Een platenzaak waar het gaat om de liefde voor muziek, in plaats van een platenzaak waar het gaat om zoveel mogelijk muziek verkopen. En dat is een interessant verschil. De bekende platenzaken verdwijnen langzaam uit het straatbeeld, omdat de behoefte waarin ze voorzien op een andere manier wordt vervuld. Deze platenzaak echter, vult een geheel nieuwe behoefte in.
Voor velen van mijn leeftijd en jonger, bevat muziek uit de jaren ’60 en ’70 veel verborgen juweeltjes. In de hooiberg die de muziekhistorie is, is het moeilijk om deze juweeltjes te vinden. Daarvoor hebben we curatoren nodig, zoals Erwin Blom en Ernst-Jan Pfauth ze noemen. Deze nieuwe platenzaak is er zo één. De eigenaar heeft zorgvuldig de platen geselecteerd die een plek in zijn winkel verdienen. Met liefde luisteren klanten naar de verhalen van de eigenaar die horen bij de verschillende albums, om vervolgens het album te kopen en thuis te beluisteren. Een platenzaak oude stijl. Ik sta er niet van te kijken als deze platenzaak oude stijl een succes gaat worden.
Rik Mertens 